Sen...

Suskunluklarımı tamamlayan bir döngüydün.

Aslında biliyordum, içindeki kül edici ateş yüzünden ağır bir maskenin ardına saklandığını.

Biliyordum bütün bu kimliklerinden sıyrıldığında ve çıkardığında maskelerini, anımsadığın yüzden hoşnut olmadığını.

Ama hayrandım işte sana, sözcüklerinle beni sımsıkı sarışına.

Bazı anlar öylesine kendin oluyordun ki, işte diyordum sonunda keşfetti kendini.

Ateşi ile kendini yakmadan, hükmedebildi.