22 Aralık 2009 Salı


Keşke sırtımı, başımı, saçlarımı, tenimi, nefesimi, ellerimi yaslayacak kadar

güvenebilseydim birine...

Hiç keşkem kalmasa da, "keşke" diyebildiğim anlardayım şu aralar...

3 yorum:

  1. insan artık sırtını duvardan başka bir yere yaslayamaz oldu. bu kadar güvensizlik niye

    YanıtlaSil
  2. hayran oldum çok ama çok güzel yazıyosunuz.aslında kolay kolay yorum bırakmam ama sizi okuyunca dayanamadım.blogunuzun yarısını bi gecede okudum ve ayakta alkışlıyorum:)

    YanıtlaSil
  3. farkettim Selin okuduğunu... Çok teşekkür ederim, ne diyeceğimi bilemedim şimdi. onurlandım teşekkür ederim. :)

    YanıtlaSil