Sığındığım bir liman yaratmıştım kendime. Bazen kendi düşüncelerimin gemilerini göndermekten bile korkuyordum. Senin hayatının çılgınlığına karşın, benim hayatımın tekdüzeliği vardı. Sen kendi görüşlerinin engin savunucusuyken; ben hayata yeni yeni adım atıyordum. Limanlarıma kimseleri almazken; Sen geliyordun... Dengem bozuluyordu.
bunun devamını da yazmıştım ama buraya ekledim mi bilmiyorum.
YanıtlaSil"Ama aşk zaten bu değil miydi? Bile bile yaşama riski."
"ve denize girerken sıcaklarını ölçercesine, ayak parmaklarını değdirmeye çalışırken; biri gelip hep arkamdan ittirdi beni."