Saatim sana kurulu.
Bu nedenle; günde iki kez denk gelişimizi çok görmemelisin.
26 Mayıs 2011 Perşembe
25 Mayıs 2011 Çarşamba
Ne içimden geçtin, ne hayatımdan..
Bu kadardı!
Şimdi zaman vücudumda bir akrebin hızı ile ilerliyor.
Kalıtımsal bir hastalık gibisin sen bana.
Her seni içimden aldırdığımda, bir yerlerden fışkıran.
Ama biliyor musun, bu kez farklı.
Hani her defasında "yeter / yoruldum" dediklerimden çok çok farklı.
Kabullenmişliğin getirisinde, ilk kez bu kadar yoğun hissettiğim bir aşağılama duygusu.
Bahane buluşlarımın ardından, kendimle eşit derecede sana kızmalarım.
Önemli olan bendim,
hani şu her seferinde sen mutlu olasın diye ertelediğim...
Ne içimden geçtin, ne hayatımdan..
Bu kadardı!
Şimdi zaman vücudumda bir akrebin hızı ile ilerliyor.
Kalıtımsal bir hastalık gibisin sen bana.
Her seni içimden aldırdığımda, bir yerlerden fışkıran.
Ama biliyor musun, bu kez farklı.
Hani her defasında "yeter / yoruldum" dediklerimden çok çok farklı.
Kabullenmişliğin getirisinde, ilk kez bu kadar yoğun hissettiğim bir aşağılama duygusu.
Bahane buluşlarımın ardından, kendimle eşit derecede sana kızmalarım.
Önemli olan bendim,
hani şu her seferinde sen mutlu olasın diye ertelediğim...
23 Mayıs 2011 Pazartesi
size,
bu odanın alacakaranlığından, okyanusundan, beni boğan dalgalarından, tenimde kalan tuzundan ve yastıklarda kuruyan gözyaşından hiç bahsetmedim.
size,
"nasılsın" diyerek başlayan telefonlarınıza, beyaz bembeyaz tabiatımla 'iyiyim' diyorum.
Yani aslında korkuyorum.
Bütün bunlar kıyamet, bütün bunlar cinnet, bütün bunlar cinayet demeye
Bir daha düzeltilemeyecek sözler söylemeye korkuyorum.
Telefonla birlikte ışığı da kapatıp bol şanslar deyişiniz, şanslar deyişiniz, deyişiniz çınlarken içimde, bunun beni ne kadar kırdığından hiç bahsetmedim.
Bahsetmediğim çok şey var daha.
Yaz çiçekleri, cam çiçekleri ölüyor
Akşamın altını, gümüşe dönüyor
Bunlar da önemli elbette
en az,
bana ihaneti öğrettiğiniz, bana kanatlarımı bıraktırdığınız kadar.
* Birhan Keskin
size,
bu odanın alacakaranlığından, okyanusundan, beni boğan dalgalarından, tenimde kalan tuzundan ve yastıklarda kuruyan gözyaşından hiç bahsetmedim.
size,
"nasılsın" diyerek başlayan telefonlarınıza, beyaz bembeyaz tabiatımla 'iyiyim' diyorum.
Yani aslında korkuyorum.
Bütün bunlar kıyamet, bütün bunlar cinnet, bütün bunlar cinayet demeye
Bir daha düzeltilemeyecek sözler söylemeye korkuyorum.
Telefonla birlikte ışığı da kapatıp bol şanslar deyişiniz, şanslar deyişiniz, deyişiniz çınlarken içimde, bunun beni ne kadar kırdığından hiç bahsetmedim.
Bahsetmediğim çok şey var daha.
Yaz çiçekleri, cam çiçekleri ölüyor
Akşamın altını, gümüşe dönüyor
Bunlar da önemli elbette
en az,
bana ihaneti öğrettiğiniz, bana kanatlarımı bıraktırdığınız kadar.
* Birhan Keskin
19 Mayıs 2011 Perşembe
18 Mayıs 2011 Çarşamba
15 Mayıs 2011 Pazar
10 Mayıs 2011 Salı
8 Mayıs 2011 Pazar
6 Mayıs 2011 Cuma
Kaydol:
Yorumlar (Atom)